*Budapest is a hidden treasure chest*

Gezellig dineren en nieuwe lekkernijen ontdekken daar zeggen wij geen nee tegen. We houden van lekker eten! Helemaal niet raar aangezien onze papa een heel goede chef-kok is. Het culinair genieten kregen we met de paplepel ingegeven.

Ook onze citytrips zijn vaak culinair getint. Wij gaan steevast op zoek naar leuke, gezellig, aparte zaken om lekker te eten. Soms zoeken we dit op voorhand uit, maar even vaak botsen we toevallig op echte pareltjes.

Dat Budapest eerder een culinaire dan een culturele citytrip zou worden, dat hadden we totaal niet verwacht! Eerder meldden we al dat we daar logeerden in het Corinthia Hotel. Een grote aanrader! Het hotel was fantastisch, dus onze vakantie kon al niet meer stuk. Alleen het weer wilde toen niet mee… Regen, regen en nog eens regen. Wat doe je dan? Wij zoeken gezellige, warme plekken op om samen te genieten. Budapest stelde ons zeker niet teleur. (Leuk weetje: de prijzen voor eten en drinken zijn er, over het algemeen, lager dan in België.)

We maakten de trip naar Budapest deels om Magalie haar verjaardag te vieren. De dag van haar verjaardag arriveerden we, dus een gezellig etentje mocht ’s avonds zeker niet ontbreken!  Op voorhand hadden we al veel informatie verzameld over deze boeiende stad. Tussen het grote aanbod aan restaurants ontdekten we ook het New York Café. Een prachtige  zaak, “The most beautifull coffee house in the world”, die aansluit bij het majestueuze Bolosco hotel. Nieuwsgierig als we zijn, hadden we op voorhand ook al eens de kaart bekeken. We keken er dus naar uit één van de lekkere pasta’s te proeven. De conciërge van ons hotel reserveerde een tafeltje voor ons.

’s Avonds vertrokken we, goed ingeduffeld, te voet naar onze bestemming. Het New York Café was 10 min wandelen van ons hotel, dus zelfs met een iets hogere, elegante schoen absoluut geen zware opgave. Het interieur was heel indrukwekkend: gouden decoraties, hoge plafonds, kristallen kroonlusters… Links van ons zagen we gezellige rode banken met mooie tafels. Aan de rechterkant was er een afscherming. Blijkbaar werd dat deel van het restaurant afgescheiden van de rest. We bleven even wachten op iemand die ons naar een tafel zou brengen. Groot was onze verbazing toen de maître ons naar de rechterkant van de zaak begeleidde. Onze mantels werden aangenomen en toen we gingen zitten kwamen twee obers onze servetten op onze schoot leggen… Magalie wou haar handtas aan haar stoel hangen en ze kreeg onmiddellijk een hangertje om die handtas aan te hangen… We zaten niet zomaar in het New York Café, maar ons hotel had een tafel gereserveerd in het gedeelte dat een vermelding had gekregen in de Michelin Gids…het salon restaurant. Nodeloos om te zeggen dat we heerlijk gegeten hebben die avond! Het menu was uiteraard iets spectaculairder dan de pasta die we voor ogen hadden. Als klap op de vuurpijl werd er nog een birthday surprise voorzien voor de jarige!

Budapest had de dagen nadien nog meer verrassingen voor ons in petto. De stad bestaat uit twee delen: Boeda en Pest (waar wij verbleven) , dus er viel heel wat te ontdekken. Door regen en wind besloten we de stad te verkennen. Heel veel bezienswaardigheden lagen op loopafstand. Onze eerste stop was Terror Haz (=The House of Terror). Een museum dat werd opgericht als een monument voor de slachtoffers van twee bloederige periodes in Hongaarse geschiedenis. In dit gebouw was de Stalinistische geheime politie actief, inclusief martelkelders. Daarvoor was het pand een centrum van angst en terreur van de nazi’s. Wat wij een minpuntje vonden, was dat alle informatieborden en onderschriften bij de foto’s en andere zaken enkel in het Hongaars zijn. Budapest is nog niet echt een toeristische bestemming, aan kleine dingen zoals dit was dat duidelijk te merken. Een Engelse vertaling van alle teksten zou een grote hulp zijn bij het nog beter begrijpen van de boodschap die ze willen overbrengen met dit museum/monument.  Gelukkig spreken de beelden hun eigen taal. Het museum was heel indrukwekkend en liet een grote indruk na. Het museum is open van 10u00 tot 18u00. Een ticket kost 6.54 euro (2000 HUF) – met een lerarenkaart is de ingang gratis.

Na het museum besloten we van Pest naar Boeda te wandelen. Dat kan via de Donauboulevard en de kettingbrug. Na de brug namen we de tandradbaan naar Boeda. Daar kun je een hele dag spenderen, want er is heel veel te zien. Jammer genoeg was het die dag heel erg koud en hebben we niet kunnen genieten van de vele leuke terrasjes. Wel werden we verrast door de wisseling van de wacht! Waar iedereen in Londen uren op voorhand voor gaat aanschuiven, gebeurt hier gewoon zonder veel ‘tamtam’. Zonder dranghekken en afsluitingen begeven de soldaten zich naar de wachtpost. (De trommelaar die voorop liep, mocht trouwens gezien worden.) Op elk gebied een streling voor het oog dus.

Na die fikse wandeling van Boeda naar Pest (en terug) hadden we nood aan warmte en rust! Gelukkig vonden we een pareltje van een koffiehuis met een prachtig gouden plafond. De zaak is goed verborgen. Mocht Aurélie zo geen boekenfanaat zijn, hadden we het koffiehuis nooit gevonden. Op de Andrassy Boulevard stapten we een moderne boekenwinkel binnen. Onder aan een lange trap ving Aurélie een glimp op van een gouden plafond. Geïntegreerd ging ze de trappen op, ze voelde zich even een Disney prinses. Eenmaal boven ontdekte ze het Book Café. Een prachtige, imposante, gouden zaal waar we een heerlijke koffie dronken en genoten van een lekker taartje. De figuurlijke kers op onze taart was de pianist die speciaal voor Magalie een happy birthday-song speelde! In Budapest houden ze van verjaardagen! Een kaarsje op de taart ontbrak ook niet.

Een overheerlijke milkshake met een al even lekker taartje daarvoor moet je in het New York Café zijn. The most beautifull coffee house in the world... and the most delicious!
De restaurants in ons hotel voldeden ook aan onze culinaire verwachtingen. In het Rickshaw Restaurant genoten we van heerlijke oosterse gerechten. In de Brasserie en het Atrium genoten we elke morgen van een heerlijk ontbijt en ook ’s avonds kon het restaurant ons zeker bekoren. Het menu bood een ruime keuze aan gerechten en we werden niet teleurgesteld! De risotto die we aten, was overheerlijk en ook de gerechten van onze ouders waren subliem. In het Szamos Marcipan Royal Café worden traditionele Hongaarse taarten en cakes geserveerd. Ook een grote aanrader. De restaurants van het Corinthia Hotel kregen ook een vermelding in de Michelin Gids.

*Budapest is a hidden treasure chest.* Wij openden de schatkist en genoten van een fantastische citytrip. We hopen dat ook jullie besluiten deze parel te ontdekken!